Trening muzyczny jest równie korzystny w poprawie umiejętności językowych dzieci niż dodatkowe lekcje czytania – to wniosek z amerykańsko-chińskiego badania naukowego z 2018 r. Wykazało ono, że lekcje gry na fortepianie mają szczególny wpływ na rozwój przedszkolaków. Dzieci lepiej rozróżniają tony, co wpływa na lepsze rozróżnianie wypowiadanych przez nie słów.
Badaniom prowadzonym w Pekinie ze strony amerykańskiej przewodził Robert Desimone, dyrektor McGovern Institute for Brain Research w MIT (Massachusetts Institute of Technology). Liderem naukowym ze strony chińskiej był Yun Nan z Beijing Normal University.
„Dzieci nie różniły się się w szerszych miarach poznawczych, ale wykazały pewną poprawę w rozróżnianiu słów, szczególnie w przypadku spółgłosek. Grupa fortepianowa wykazała tam lepszą poprawę” – powiedział Robert Desimone, dyrektor McGovern Institute for Brain Research w MIT. „Skoro dzieci, które otrzymały trening muzyczny, radziły sobie równie dobrze lub nawet lepiej niż dzieci, które otrzymały dodatkowe (tradycyjne) zajęcia nauki czytania, uzasadnia to dlaczego szkoły nadal chcą finansować lekcje muzyki”.
W pekińskim badaniu udział wzięły 74 dzieci w wieku 4-5 lat, które podzielono na trzy grupy. Pierwsza otrzymywała raz w tygodniu 45. minutowe lekcje gry na fortepianie. Druga w identycznym okresie uczestniczyła w zajęciach dodatkowych z czytania. Trzecia grupa nie uczestniczyła w żadnych z nich.
Przedszkolaki komunikowały się w języku chińskim mandaryńskim. Warto podkreślić, że język pisany (czytany) znacząco różni się w Chinach od języków bazujących na alfabecie łacińskim. Nie występują w nim litery, z których zapisuje się poszczególne wyrazy. Każde słowo zapisywane jest pojedynczym znakiem, przez co dzieci muszą zapamiętać znacząco więcej znaków graficznych niż dzieci w Europie czy Ameryce Płn. Ponadto język mandaryński „mówiony” jest tonalny. Oznacza to, że te same słowa mogą być wypowiedziane w czterech różnych tonach, przez co nabierają innych znaczeń (zwykle zupełnie odmiennych od siebie). Dlatego badanie szczególną uwagę zwracało na rozróżnianie tonów w muzyce dzięki nauce gry na fortepianie.
Obserwacja przedszkolaków trwała sześć miesięcy, po których sprawdzono u nich zdolności do rozróżniania słów na podstawie różnic w samogłoskach, spółgłoskach lub tonach. Dzieci z grupy fortepianowej miały znaczną przewagę nad pozostałymi dziećmi. Lepsze zrozumienie przez nie słów powiązane było z ich większą świadomością fonologiczną – czyli świadomością struktury dźwiękowej słów, która jest kluczowym elementem nauki czytania. Oczywiście najsłabsze rezultaty wykazała trzecia grupa – bez dodatkowych zajęć.
Na koniec dzieci w Chinach poddano również badaniu EEG w celu sprawdzenia aktywności ich mózgów podczas słuchania serii tonów o różnej wysokości. Przedszkolaki z grupy muzycznej wykazywały silniejsze reakcje niż pozostałe dzieci. Dowodzi to, że nauka gry na fortepianie zwiększa wrażliwość na różnice wysokości tonu a przez to lepiej rozróżniać poszczególne słowa. Trening muzyczny ma zatem kluczowy wpływ na wyższe zdolności dziecka w nauce języka (ojczystego i języków obcych).
Badania w Pekinie nie wykazały natomiast większego wpływy lekcji fortepianu na rozwój ogólnych zdolności poznawczych (mierzonych testami IQ), koncentracji uwagi i pamięci roboczej. Warto zwrócić jednak uwagę, że badanie prowadzone było na dzieciach w przedszkolach, dlatego okres sprawdzania wpływu edukacji muzycznej na ich rozwój był relatywnie krótki; być może zbyt krótki, aby efekty mogły być zauważalne w tak młodym wieku.
Badania zostały sfinansowane ze środków chińskich – przez Chińską Narodową Fundację Nauk Przyrodniczych, Pekińską Miejską Komisję Nauki i Technologii, Interdyscyplinarne Fundusze Badawcze Uniwersytetu Normalnego w Pekinie oraz Fundusze Badań Podstawowych dla Uniwersytetów Centralnych.
Na podstawie/źródło: https://www.sciencedaily.com/releases/2018/06/180625192827.htm
